ONTSTAAN

geschiedenisAlgemeen wordt aangenomen dat India de bakermat is van het badminton, omdat daar het spel POONA, waarschijnlijk genoemd naar de stad Poona, die ongeveer 50 kilometer van Bombay ligt, werd beoefend. Engelse officieren introduceerden het spel, waarmede zij in India kennis maakten, in Engeland en omstreeks 1873 werd het spel intensief beoefend op het landgoed van de Hertog van Beaufort in Gloucestershire. De naam van dat landgoed was BADMINTON en aangenomen mag worden dat de naam van het landgoed is overgegaan op het spel. Uit oude schilderijen staat vast dat men het spel toch ook in Europa al kende en vermoedelijk werd het onder verschillende namen beoefend. Ken Davidson, een toenmaals bekende Amerikaanse badmintonautoriteit, die zich in de geschiedenis van het badminton heeft verdiept, kwam tot de ontdekking dat het spel reeds in de 12e eeuw in Engeland werd gespeeld, terwijl men ook in Frankrijk het spel "jeu de longue plume" al in de middeleeuwen kende. Er bestaat een schilderij uit de 17e eeuw van Adam Menyoki, waaruit blijkt dat het spel met een klein racket en een soort shuttle werd gespeeld. Die shuttle stond vroeger bekend als pluimbal. Een goed Nederlands woord voor Badminton zou dus "pluimbal" zijn.

Spelregels

In 1877 verschenen er spelregels in boekvorm van de hand van Kolonel H.O. Selby in Karachi. Ondanks het feit dat er nu spelregels bestonden, werd het spel toch op uiteenlopende wijzen beoefend. In sommige streken werd het spel door twee personen gespeeld, die de shuttle heen en weer sloegen en verplicht waren op dezelfde plaats te blijven staan. Elders speelde men met 3 of 5 man aan elke kant van het net. Zelfs was dit rond 1910 nog het geval. Sindsdien zijn de spelregels herhaaldelijk gewijzigd en aangepast, vooral nadat het badminton zich ontwikkelde tot specifieke zaalsport. Het speelveld zoals wij dat kennen, is niet de oorspronkelijke vorm. In de tijd dat het badminton in Europa, of liever in Engeland, opgang begon te maken, kende men nog geen sporthallen. Wel had men in de kringen waar het badminton beoefend werd de beschikking over grote landhuizen met zalen van "kamers-en-suite". Alleen had het veld dan, als gevolg van de suitedeuren en mogelijk kasten aan weerszijden, de vorm van een zandloper. Als bewijs hoe een bepaalde spelregel zich kon handhaven, ondanks het feit dat de reden waarom die spelregel werd opgesteld, niet meer bestaat, moge een voorbeeld uit de spelregels van september 1968 aangehaald worden: Spelregel 17a zegt o.a. "Het is goede terugslag als de shuttle BUITEN een der palen om, OP of BINNEN de grenslijnen van het tegenoverliggende speelhelft valt". Probeert u het eens?

Badminton, het is een sport die we allemaal kennen. Op het strand of in de tuin, iedereen heeft wel eens een pluimpje heen en weer geklopt. Maar badminton is veel meer dan dat. Het is een professionele topsport, en niet zonder reden. Zo vinden er jaarlijks heel wat internationale tornooien plaats over de hele wereld. En natuurlijk ontbreekt badminton niet op de Olympische Spelen. Door het gebrek aan mediabelangstelling zijn deze tornooien echter niet zo bekend.

Toch is badminton een enorm populaire sport. Niet minder dan 138 landen zijn aangesloten bij de International Badminton Federation (IBF), en er spelen naar schatting zo'n 100 miljoen mensen regelmatig badminton. Groot-Brittannië alleen al telt ruim vijf miljoen spelers. In China is badminton zelfs de meest beoefende sport: ongeveer 13 % van de Chinezen neemt regelmatig het racket vast.

Daarnaast kent badminton ook heel wat supporters. Bij grote tornooien in Maleisië en Indonesië komen gewoonlijk zo'n 15000 fans supporteren en tijdens de Olympische Spelen te Barcelona in 1992 was badminton, voor de atletiekwedstrijden begonnen, de meest bekeken sport. Het aantal kijkers werd geschat op meer dan een miljard!

Bovendien is badminton een fysiek zware sport. Het is de snelste racketsport ter wereld. Wie goed wil badmintonnen moet kracht, bliksemsnelle reflexen, snelheid, uithoudingsvermogen en een goede hand-oog-coördinatie bezitten. Dat de shuttle topsnelheden haalt van ruim 300 km per uur (!) is hier natuurlijk niet vreemd aan.

Een kleine vergelijking met andere sporten bewijst meteen dat badminton een zeer snelle sport is. De volgende tabel geeft voor enkele sporten de tijd weer die een speler heeft om te reageren. Badminton staat behoorlijk hoog in de tabel, en de aangegeven snelheid is redelijk laag geschat. Men heeft al snelheden in de buurt van 426 km per uur opgemeten, maar je moet natuurlijk ook rekening houden met afremming door wrijving met de lucht.



Sport Snelheid Afstand Reactietijd:
IJshockey: 180 km/uur 10 meter 0,20 seconden
Badminton 200 km/uur 12,7 meter 0,23 seconden
Voetbal: 130 km/uur 11 meter 0,31 seconden
Tennis: 240 km/uur 23,77 meter 0,35 seconden
Honkbal: 160 km/uur 18,45 meter 0,42 seconden

Badminton: een zeer intensieve topsport

Wetenschappelijke studies hebben voorts uigewezen dat tijdens een badmintonwedstrijd van drie sets, die gemiddeld zo'n 45 minuten duurt, de shuttle 20 minuten in spel is. Binnen deze tijdspanne verandert de speler ten minste 350 maal van richting en slaat hij de shuttle ongeveer 400 keer, waarvan 150 keer met een volledige armzwaai. In dubbelspel wordt de shuttle vaak 40 tot 50 maal geslagen binnen de 20 seconden, dat is 2,5 maal per seconde of een slag om de 0,4 seconden! De snelheid van de shuttle tijdens een smash heb ik al vermeld, maar bedenk hierbij dat tijdens een rally meermaals gesmasht wordt.

We kunnen ook een Wimbledon finale vergelijken met een finale van het WK badminton. De Wimbledonfinale duurde 198 minuten, de badmintonfinale 76 minuten. De tijd dat de bal en de shuttle effectief in spel waren bedroeg 18 respectievelijk 37 minuten. De intensiteit van het spel was bij de tenniswedstrijd dus 9 % en bij de badmintonwedstrijd bijna 49 %!

De tennisspeler sloeg de bal in totaal 1004 keer, de badmintonner 1972 keer. De tennisser liep ruim 3 kilometer, terwijl de badmintonner ruim 6 kilometer aflegde. De badmintonspeler liep dus dubbel zo ver in de helft van de tijd en haalde bovendien het dubbele aantal slagen. Om op professioneel niveau te badmintonnen moet men dan ook in topconditie zijn.

SNELHEIDSMETINGEN SHUTTLES
Nieuwe snelheidsmetingen shuttles verricht bij WK landen

tn_shuttle.jpgMalaysiier Tan Boon Heong is werelds beste smasher, geworden met een snelheid van 421 km/u, hiermee heeft hij het record gebroken van de Japanner Naoko Kawamae.

Tijdens de WK landen teams in Beijing in China hadden nieuwe snelheidsmetingen plaatsgevonden. Duidelijk is dat badminton, met afstand, nog altijd de snelste racketsport ter wereld is.
De Internationale Badminton Federatie organiseerde voor het eerst bij een groot evenement een snelheidsmeting. De metingen werden met zeer gevoelige sensoren verricht op het ‘tv court’ tijdens de wedstrijden. Het bleek een ‘hit’ in China.

De grootste snelheid met een smash bereikte de Chinese dubbelspeler Fu Haifeng. De shuttle bereikte bij zijn smash een snelheid van maar liefst 332 km/uur. Kenneth Jonassen uit Denemarken heeft het record op zijn naam staan voor een ‘singelaar’. Hij sloeg zijn smash met 298 km/uur.

Ook de vrouwen laten de shuttle met buitengewone snelheden van het racket vertrekken. Huang Sui sloeg een smash met een snelheid van 257 km/uur. Die snelheid ligt dicht in de buurt van de hardste tennisservice bij de mannen (Andy Roddick met 246 km/uur).
De apparatuur is in staat om snelheden tot ongeveer 350 km/uur te registreren. De spelers benaderen dus de grenzen van de apparatuur.


Share this page